نقش ویتامین ها در فعالیت های ورزشی در مجله تخصصی فیتنس و تندرستی فیت بادی.
نقش ویتامین ها در فعالیت های ورزشی:
به نظر می رسد که ورزشکاران به علت شرکت در فعالیت های جسمانی و ورزشی نسبت به افراد معمولی به ویتامین بیشتری نیاز دارند.
به همین دلیل، این احساس در بین مربیان و ورزشکاران به وجود آمده است،
مصرف بیشتر این نوع مواد موجب آزاد شدن انرژی بیشتر می شود در نتیجه زمان و شدت فعالیت های جسمانی افزایش خواهد یافت.
مصرف بیش از حد ویتامین C ادرار را زیاد و روده را نیز حساس می کند
و در بعضی اشخاص، به علت از بین بردن مقدار چشمگیری از ویتامین B12 موجود در غذا، تولید کم خونی می کند.
مصرف زیاد ویتامین B6 ممکن است موجب بیماری های کبد شود.
نقش ویتامین ها در فعالیت های ورزشی:
استفاده بیش از حد اسید پنتوتنیک از جذب اسیدهای چرب توسط عضلات و قلب در زمان تمرینات ورزشی جلوگیری می کند
و کارایی استقامتی بدن را در اثر کمبود اکسیژن کاهش می دهد.
رابطه ویتامین ها با فعالیت های ورزشی از نقش کربوهیدراتها، چربیها و پروتئینها در فعالیت های ورزشی جدا نیست.
ویتامین های A، D، PP ، B6 ، اسید پنتوتنیک، اسید فولیک و ویتامین C در تشکیل بافتها، عضلات و استخوانها و رشد بدن مؤثرند.
رشد و روند حجیم شدن عضلات در این زمینه ورزشکاران را در فعالیت های قدرتی، انفجاری و سرعتی یاری خواهد داد.
ویتامینهای E، B6، C،B12 و اسید فولیک در تولید و افزایش گلبول قرمز، هموگلوبین و خون مؤثرند.
ویتامینهای B1، اسید پنتوتنیک و بیوتین از ضعف، خستگی و دردهای عضلانی و مفصلی جلوگیری می کنند.
همچنین با جلوگیری از تراکم اسید پیروویک و وارد کردن آن به چرخه کربس
در طی فعالیت های جسمانی، خستگی زودرس را در ورزشکاران به تأخیر می اندازند.
ویتامینهای B1 ، B6 ، B12 و C در تجدید قوای جسمانی ورزشکاران مؤثرند.
B1 در تعادل قند خون نیز شرکت دارد وبه ذخیره سازی گلیکوژن در کبد و سنتز چربیها از کربوهیدراتها کمک می کند.
B6در موقع فعالیت سرعت تجزیۀ قندها و چربیها را افزایش می دهد.
نقش ویتامین ها در فعالیت های ورزشی
ویتامین C در سوخت وساز کربوهیدراتها و اسیدهای آمینه نقش دارد؛
موجب افزایش گلیکوژن کبد و عضلات می شود و ورزشکاران را در تأمین انرژی یاری می دهد.
ویتامین C تحمل بدن را در برابر خستگی افزایش می دهد.
به علاوه ویتامینهای B2 ، B3 ، B9 , B12 در سوخت و ساز کربوهیدراتها یا پروتئینها دخالت دارند
و به افزایش ذخایر انرژی، تولید انرژی و سنتز بافتهای جدید (مخصوصاً بافتهای عضلانی) کمک می کنند.
